Catch of the day

Via een prachtige route langs de kust (waar ook de spoorlijn loopt) zijn we van Kaikoura naar Blenheim, Nelson en vervolgens Riwaka gereden.
Riwaka is een gehucht in een vallei waar veel fruit geteeld wordt. Eenmaal aangekomen schrokken we nog al: Ons "chalet" heet Dehra Doon, en we kwamen uit bij een uitgeleefd schapenhok, genaamd Dehra Doon...gelukkig moesten we nog een klein stukje verder de berg op, om uit te komen bij het goede huisje! Vergeleken met het "huis van oma" in Kaikoura is deze erg klein, maar wel weer gezellig met mooi uitzicht op de vallei tot aan de zee. Rondom het huisje op het stuk grond van de eigenaren lopen 3 paarden rond. Myrna heeft dus alweer vriendjes gemaakt...

Onderweg zijn we nog langs een grote supermarkt gereden (eindelijk), waar ze zelfs een apart AH-schap hadden, met allerlei Euroshopper-producten, maar ook taaipoppen, speculaasbrokken, mayonaise, kippensoep, drop en ga maar door! De speculaasbrokken hebben we natuurlijk niet laten liggen. 's Avonds hebben we een omeletje gemaakt, omdat we niet echt een keuken hebben, maar wel 1 elektrisch pitje.

De volgende dag (7/12) zijn we eerst even naar het strand gereden. Het was zo'n 20 graden en lekker weer, maar toch net te koud om echt te zonnen. Ook al leken veel bezoekers
daar anders over te denken, sommige zwommen zelfs...1 december is hier dan wel de zomer begonnen, maar zelfs voor ons Hollanders is het hier toch nog best fris! We zijn daarna tot net voorbij Takaka gereden, zo'n 20 km onder Collingwood (het meest noordoostelijke punt tot waar je met de auto kunt komen). De route was weer fantastisch, een echte bergweg
zonder rechte stukken. We hebben erg gelachen om de verkeersborden. Het was nog steeds de "State Highway" en daar mag je 100 km/ uur. De borden met maximaal 100 km/ uur vlogen ons
om de oren, maar we konden echt niet harder dan 40 km/ uur! Onderweg prachtig uitzicht.

Op de terugweg kwamen we langs een Salmon Farm, met een Nederlandse eigenaar. Hier kun je je eigen zalm vangen in hun visvijver, en die wordt dan ter plekke "gesmoked".
Het vissen is gratis (hengel en net) maar je moet kopen wat je vangt. De zalm kost zo'n 8 euro per kilo en de gemiddelde zalm is zo'n 700 gram. Paar euro's erbij voor het smoken en
dan heb je toch een heerlijke en betaalbare lunch dachten we. We hadden ingeschat dat we allebei een visje moesten vangen om lekker te eten. "Helaas" ving ik (Robbert) een iets grotere dan gemiddeld: 1,835 kilo. Na een heus gevecht hadden we het apparaat op de kant gekregen en kwam het meest nare van het vissen, we moesten de zalm zelf doodmaken. Met een mesje moet je net achter zijn ogen steken, waarna ons was verteld dat de vis gelijk en vredig zou sterven. Ons apparaat gaf het pas op na 5 steken, geen prettige ervaring...het eten daarna weer wel!
Wat een heerlijke vis, verser dan vers en genoeg voor ons beiden! We hebben hem bijna helemaal opgekregen.

Goed gevuld zijn we nog even langs de "Pupu Springs" gereden. Een riviertje gevuld door een natuurlijke bron en volgens de folders het meest heldere water ter wereld. Het water was inderdaad erg helder, prachtig, en weer een mooie wandelroute. Wel hadden we allebei iets teveel gegeten en kwam de zalm af en toe "boven drijven"... misschien wraak?

Weer aangekomen in ons huisje hebben we nog een paar pannekoeken gegeten en zijn we voldaan gaan slapen. Voor vandaag (8/12) hadden we een wandeltocht in het Abel Tasman National Park gepland.
Hier word je heengebracht met de watertaxi, waarna je 2,5 uur kunt wandelen en daarna word je weer opgehaald met de watertaxi. Helaas regent het weer en hebben we geen zin om in de regen een boottocht te doen...van het wisselvallige weer word je overigens strontverkouden, kunnen we uit eigen ervaring melden.

Morgen gaan we met de boot naar het Noordereiland. Ook voor dan is regen voorspeld...we zijn benieuwd en zijn toe aan zon, de afgelopen weken hebben we iets teveel regen gezien.
Het Noordereiland is normaal warmer en "tropischer" dus laten we hopen dat de zomer daar wel echt is begonnen!

Liefs, Robbert & Myrna