Tongariro Alpine Crossing

Vanuit Wellington zijn we (12-12) met regen (uiteraard...) vertrokken richting Ohakune. Een skidorp aan de voet van Mt. Ruapehu. Mt. Ruapehu is 1 van de 3 actieve vulkanen in het Tongariro National Park en met 2797 m. ook gelijk de hoogste berg van het Noordereiland. In de winter is Ohakune een geliefd wintersportgebied en in de zomer komen er honderden wandelaars de vulkanen beklimmen.
Wij verbleven in The River Lodge met aan de ene kant een prachtig uitzicht op de Mangawhero River (vol forel) en aan de andere kant uitkijkend op Mt. Ruapehu. We verbleven dus midden in een vulkanisch gebied, wat toch apart is. In 1995 was de laatste grote uitbarsting...
In de River Lodge voelden we ons meteen thuis. Niet alleen hadden we een prachtig chalet met houtkachel, maar ook de eigenaren Denton & Gayle waren erg aardig en gastvrij. Zij vertelden ons meteen dat dé trekpleister in de zomer de Tongariro Alpine Crossing is. Een wandeling van een kleine 20 km langs en over vulkanen en kraters. En alhoewel 20 km door de bergen toch wel veel is besloten we al gauw dat het de spierpijn waard zou zijn. Die dag hebben we een 'warming-up' wandeling gedaan van 2 uur langs de Tawahi Falls. Was weer een erg mooie wandeling die uitkwam bij het Chateu van Whakapapa, waar we een potje snooker hebben gespeeld.
Met deze voorbereiding hoopten we klaar te zijn voor onze 4e en langste wandeling (zowel van Nieuw Zeeland als in ons leven).

De volgende ochtend vroeg was het zover. Na een heerlijk ontbijt kregen we van Gayle ons lunchpakketje mee en werden we om 7.15 uur opgehaald door een huisvriend (die denkt dat hij James Bond is) om na een uur rijden te worden gedropt bij het beginpunt van de Tongariro Crossing. In totaal hebben we er (slechts) 7 uur over gedaan, maar zoveel verschillende landschappen gezien, dat het wel leek alsof we minstens 7 dagen hadden gewandeld. Het is onvoorstelbaar wat we allemaal hebben gezien, maar om toch een indruk te geven hieronder een paar hoogtepunten:
1. We hebben Mt. Doom uit Lord of The Rings beklommen (heet in het echt Mt. Ngauruhoe);
2. We hebben een eindeloze trap beklommen die zelfs voor ons (geoefende Amsterdamse traplopers) na 45 minuten toch bijna teveel werd (The Devils Staircase);
3. Dat je door de trap uitkomt op de "Red Crater" (met 1900 m het hoogste punt) maakt een hoop goed, het was hier erg koud maar de grond was warm (bizar);
4. Vanaf Red Crater zijn we over een steil pad van zwarte as en gravel letterlijk naar beneden gegleden om net op tijd af te remmen voor "The Emerald Lakes" (prachtig blauw water);
5. In een soort woestijn hebben we over sneeuw gelopen richting het volgende mooie meer (The Blue Lake), gevuld met regenwater;
6. Via een mooi maanlandschap met weer af en toe sneeuw zijn we afgedaald tot aan een mooi stuk regenwoud (hier stonk het naar sulva van de vulkaan);
7. In het regenwoud zijn we langs een wildstromende rivier met waterval naar het eindpunt gewandeld om na een kleine 7 uur weer opgehaald te worden;
8. Eenmaal aangekomen bij de lodge zijn we met een heerlijk biertje gaan bijkomen in de jacuzzi, om daarna te genieten van een door de gastvrouw gemaakt diner, verrukkelijk.

Daarna hebben we bij de open haard nog een spelletje geschaakt en zijn we moe maar zeer voldaan gaan slapen.

Liefs Myr (en Robbert natuurlijk!)